Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΚΟΥΔΗΣ: ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ ΝΑΥΤΙΚΟΣ


Ο ΤΣΙΥΡΚΑΚΟΣ (Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ) 

ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΤΑΠΑΚΚΟΥΔΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ"

Κάποτε ένας Κυπραίος για να μην σκοτωθεί στις σφαγές της 9ης Ιουλίου του 1821 επειδή συγγενείς του είχαν ανάμειξη στα επαναστατικά γεγονότα που έλαβαν χώραν εναντίον των Τούρκων, για να γλιτώσει έφυγε από την Κύπρο και ζήτησε καταφύγιο στην Αίγυπτο. Εκεί κατοίκησε για πάντα, αλλά τα τρία παιδιά του όταν ενηλικιώθησαν, γύρισαν πίσω.
Ένας εκ των τριών, ο Κυριάκος κατά το γυρισμό του πέρασε από τους Αγίους τόπους, έτσι από τότε και πλέον τον αποκαλούσαν Χατζιή Τσιυρκακό. Ήταν ένας νέος που του άρεσε η ησυχία και η μοναξιά, γι αυτό ζήτησε εργασία σε ένα βοσκό με ανταμοιβή φαγητό, και κάθε χρόνο έξι αρνιά. Όταν πέρασαν λίγα χρόνια, μάζεψε το μικρό κοπάδι που απέκτησε και ανέβηκε στα βουνά, έκτισε μια μάντρα και μια κάμαρη με ξερόλιθους, και κατοίκησε μες τις ερημιές και τα λαγκάδια, παρέα με τα πρόβατα τα πουλιά, και τις αλεπούδες.
Πέρνούσε ο καιρός, και ζούσε μες στην ησυχία του. Ήταν ευχαριστημένος και απολάμβανε την ήρεμη και ασκητική ζωή που διαβιούσε, ώσπου δυστηχώς μια κρύα μέρα αρρώστησε βαριά, δεν είχε αναπνοή, κατάκοιτος και μοναχός, προσπαθούσε να βρει γιατρειά, μα χωρίς αποτελεσμα.
Ήταν μια νύχτα παγωμένη, ήταν το φεγγάρι γεμάτο και η άγρια περιοχή φωτιζόταν με το κίτρινο φως του, ένα χλωμό και γεμάτο φόβο φως. Μια ψυχρή πνοή ανέμου φυσούσε αδύνατα, και σκέπαζε με πολλη παγωνιά ότι άγγιζε. Μια πνοή τόσο παγωμένη που όλα τα πάγωνε και τα σκότωνε. Τα ζώα και τα πουλιά ήταν φοβισμένα, τα φυτά έγερναν και πέθαιναν από την κρυότητα. Η υγρασία πάγωσε και η γιάλλα σκέπασε όλη τη γη, εγινε σαν καθρέφτης και μέσα του φαινόταν το άρρωστο κίτρινο φως του φεγγαριού σαν προμήνυμα κακών μαντάτων και άσχημων πραγμάτων.
Ήταν έρημη η βουνοπλαγιά, όλα ακίνητα και πεθαμένα, ακουγόταν μονο το ελαφρύ σφύριγμα της παγωμένης πνοής που αρρώσταινε και σκότωνε ότι άγγιζε. Ακουγόταν μαζί και το μακρόσυρτο ουρλιαχτό του λύκου που έσμιγε με τους ρόγχους τους επιθανάτιους του νεαρού παλικαριού. Που κατάκοιτος και άρρωστος τον άφηνε και έφευγε η ζωή του, παγωμένη και αυτή από τη τσουχτερή παγωνιά. 
Ήταν σε μια καλύβα μοναχική, δίπλα στην μάντρα με τα ζώα, είχε αρρωστήσει και ήταν μόνος και έρημος μες την έρημη βουνοπλαγιά, μόνος αυτός μες την παγωμένη φύση. Πανω στο αχυρένιο στρώμα εδώ και μέρες με δυσκολία στην αναπνοή και μαύρους κύκλους στα  μάτια που δεν είχαν δύναμη νάναι ανοιχτά, είχε νιώσει τον θάνατο που ήρθε και παρακαλούσε να ζήσει, και πάλευε για να ζήσει, ώσπου τελικά τα κουρασμένα στήθη σταμάτησαν να ανεβοκατεβαίνουν, και η αδύνατη καρδιά έπαψε να χτυπά ενώ στο κίτρινο πρόσωπό του απλώθηκε το άσπρο του θανάτου. Ένα κουφάρι στο κρεβάτι, και η παγωμένη πνοή του αέρα που τον σκότωσε έμπαινε από τις χαραμάδες της πόρτας…
Η ωρα πέρασε, ήρθε το πρωί, η παγωνιά έπεσε, και το φως της αυγής πήρε να χαράζει. Ο αέρας δυνάμωσε, έλιωσε η γιάλλα και η πόρτα στο μικρό σπιτάκι άνοιξε από τον αέρα και χτυπούσε στον παραστατό με ένα μονότονο ήχο. 
Ένα δροσερό αεράκι άγγιξε το πρόσωπο του πεθαμένου παλικαριού, και ως να κοιμόταν άνοιξε τα μάτια, χασμουρήθηκε και με ένα πήδο πετάχτηκε όρθιος… 
Στάθηκε στην πόρτα κι αγνάντεψε πέρα τα αντικρινά βουνά, και έμεινε να κοιτάζει σκεφτικός. Θυμόταν την χθεσινή νύχτα που δεν είχε αναπνοή, θυμόταν την ψυχή του να φεύγει, και το πνεύμα του να ταξιδεύει, να κινείται  με  τρομαχτική  ταχύτητα σε όλη την οικουμένη, ακόμα  και  μέσα  στην  ύλη.  Θυμόταν ξεκάθαρα τη διαδικασία  του  θανάτου του, ήταν   ευχάριστη  και εμπειρική. Ήταν ένα ταξίδι που του άρεσε, που ταξίδεψε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στα πέρατα του ουρανού, που συνάντησε ένα απέραντο φως και που ενώθηκε μαζί του, εγινε ένα με αυτό, και ένιωσε το πνεύμα του να αγαλλιά…
Έμεινε να κοιτάζει από την πόρτα όλη την γυρω φύση και σκεφτοταν γιατί γύρισε πίσω, γιατί δεν έμεινε εκεί που ήταν τόσο ωραία. Κατάλαβε ότι εγινε θαύμα, μέσα του ένιωθε γαλήνη, γονάτισε και προσευχήθηκε. Σηκώθηκε και προχώρησε προς τη μάντρα, είχε ένα αίσθημα ανήσυχο για τα πρόβατα, ήταν πολύ το κρύο για να το αντέξουν. Σαν κόντεψε τα είδε όλα νεκρά, ήταν η νυχτερινή παγωμένη πνοή του θανάτου που πέρασε και μαζί πήρε αυτόν, πήρε και τα ζά. Με έκφραση απόλυτης ηρεμίας και στωικότητας αντίκρισε τον ομαδικό θάνατο, τον είχε «ζήσει» και αυτός, ήταν μια απόλυτη εμπειρία, μια κατάσταση έξω από τη συνηθισμένη. Και δεν μπορούσε ύστερα από τέτοια εμπειρία να παραμείνει  ασυγκίνητος ήταν ένα σημείο του Θεού που τον έκαμε να νιώθει άμετρη ηρεμία, ένιωθε ότι πέρασε από την κρίση του Θεού…
Γύρισε στη κάμαρη, άνοιξε το παλιό μπαούλο και πήρε την βαριά κάπα, έβαλε στην βούρκα του φαί και ροβόλησε την βουνοπλαγιά. Ήθελε να κατέβει στον κάμπο, να αλλάξει ζωή, να δει ανθρώπους, να ζήσει μαζί τους. Ένιωθε μέσα του μια ανάγκη, δεν μπορούσε άλλο μοναχός, είχε μια ανάγκη φυγής μακριά από την ως τώρα στεγνή καθημερινότητά του, τα φυλακισμένα του συναισθήματα αναζητούσαν διέξοδο, οι αισθήσεις του ήταν σε επιφυλακή για δράση, και η αιώνια αναμονή που παραλύει τα πάντα, ήθελε να τελειώσει.
Περπάτησε ώρες πολλές, έβαλε σημάδι την ξέρα του «Φερφουρή» στη θάλασσα της Χλώρακας. Εκεί ήθελε να παει, εκεί να κατοικήσει, μέσα στους κάμπους, δίπλα στη θάλασσα, κοντά στην πόλη του Κτημάτου μιας πόλης στην οποία θα μπορούσε να χαθεί  και με φαντασία να ζήσει κάτι πρωτόγνωρο, καινούργιο, ήθελε να ονειρευτεί, να πετάξει, να απελευθερώσει όλα όσα κρύβει η ψυχή, ήθελε να αποκαλύψει τη γνήσια πνευματικότητα, να κυνηγήσει σκοτεινές και φλογερές παρορμήσεις, να αισθανθεί ελεύθερος.


Υ.Γ. Ο Χ" Τζιητσιυρκακός κατοίκησε στη Χλώρακα, απέκτησε μεγαλη περιουσία και έγινε ο άρχοντας της περιοχής. Παντρεύτηκε την Μαρίκα, και ύστερα την Χ'' Λωξάνδρα. Απόγονοι τους ήταν οι Χριστόδουλος Σιαμμάς αλλως Ττοουλούην, ο Χαράλαμπος, ο Τσιυπρής, και η Δεσποινού η οποια παντρεύτηκε τον Ευστάθιον Κυρηνέαν Λαούρη που εργαζόταν ως μισταρκός στον πατέρα της.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ
Στο βιβλίο του "ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ" ο Κυριάκος Ταπακούδης γράφει ναυτικές ιστορίες και διηγείται όσα θαυμαστά και εύμορφα είδε και γνώρισε ως ναυτικός σε μια νεαρή ηλικία που εμπαρκάρισε στα καράβια και έπλευσε μακριές θάλασσες και περιδιάβηκε λιμάνια σε μακρινές χώρες
Διαβάστε το βιβλίο δωρεάν πατώντας εδώ:
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ:

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟYΔΗΣ, ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκα πριν πολλά χρόνια στη Χλώρακα, ένα χωριό που έχει στα ριζά του την Μεσόγειο να το προσκυνά. Όσα χρόνια κι’ αν πέρασαν, όπου κι’ αν έχω πάει, χαραγμένη στη θύμηση μου μένει πάντα η καταχθόνια βουή της θάλασσας που θέλοντας με βιά να κατατρώει τις ακτές με δύναμη τις κτυπούσε, αλλά αυτές πέτρινες και στέρεες, βράχοι άγριοι, απότομοι και θεόρατοι καθώς ήταν, καταλυμό δεν είχαν.
Ήταν μικρό μέρος με μικρό πληθυσμό που οι κάτοικοι ησχολούντο κυρίως με τη γεωργία και λίγο με τη κτηνοτροφία. Μετά το έτος 1980 το χωριό αναπτύχτηκε οικοδομικά ραγδαία και ο πληθυσμός πλήθυνε καταντώντας τη μικρή Κοινότητα σε μεγάλη κωμόπολη.
Οι γονείς μου ήσαν φτωχοί και πολύτεκνοι. Ο πατέρας μου ονομαζόταν Χαράλαμπος και η μητέρα μου Στασού και ήταν μια απλή ευλογημένη Χριστιανική γυναίκα που πέθανε πολύ ενωρίς.
Παντρεύτηκα το 1980 τη Μαρινέλλα Λουκά από τη Μεσόγη και αποκτήσαμε δυο παιδιά και δύο εγγόνια, απεβίωσε ‘ομως σε ηλικία 53 ετών ένεκα της επαράτου νόσου.
Το 1971 αποφοίτησα από τη Τεχνική Σχολή Πάφου, ενώ την χρονιά του 2011 παρακολούθησα δύο χρόνια δι’ αλληλογραφίας σπουδές ΜΜΕ, όπου πήρα το δίπλωμα του δημοσιογράφου με άριστα.
Υπηρέτησα στην Εθνική φρουρά 25 μήνες, και με την απόλυση μου μετέβηκα στην Ελλάδα όπου μπάρκαρα και εργάστηκα στα πλοία ως Μηχανικός. Τα ατέλειωτα χρόνια και τις ατέλειωτες ώρες της Ναυτικής μου μοναξιάς πάνω στα ποντοπόρα πλοία τάνκερ, ασχολήθηκα με το διάβασμα επιμελώς, καταφέρνοντας να αποκτήσω απεριόριστες γνώσεις, που αργότερα αποδείχτηκαν πολύ υποβοηθητικές ώστε να καταφέρω να γίνω συγγραφέας, συντάκτης, δημοσιογράφος και εκδότης δικής μου εφημερίδας.
Το 1978 επέστρεψα στην Κύπρο όπου ασχολήθηκα με επιτυχία με το εμπόριο των Φθαρτών.
Το 1991 επέκτεινα τις εργασίες μου στο Developing και στις υπηρεσίες.
Το 2009 εξέδωσα την «εφημερίδα της Χλώρακας» σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, την οποία έγραφα, επιμελούμουν και εκτύπωνα μόνος μου, ενώ ταυτόχρονα ασχολούμουν συστηματικά με τη συγγραφή βιβλίων και περιοδικών.
Υπηρέτησα  τη δημοσιογραφία  από τη θέση του ιδιοκτήτη, του συγγραφέα,  του συντάκτη και του δημοσιογράφου για πέντε περίπου χρόνια εκδίδοντας τη δική του έντυπη  μηνιαία τοπική εφημερίδα, και ακολούθως συνέχισα να την εκδίδω ηλεκτρονικά, καθώς η μεγάλη οικονομική κρίση που έπληξε τον τόπο, δεν μου άφησε δυνατότητες να συνεχίσω την έντυπη κυκλοφορία της.
Το σαράκι της συγγραφικής μου κλίσης το οποίον εξεδήλωσα εις τοιαύτην μεγάλην ηλικία, το έφερα εν κρυπτώ από μικρός, και το όφειλα στον μεγάλο μου αδερφό Χριστάκη Ταπακούδη που τον παρακολούθησα να ασχολείται με τη συγγραφή διηγημάτων και μυθιστορημάτων που διαβάζοντας τα με ενέπνευσαν και μου εμφύτευαν το μεράκι της δημιουργίας.
Εκτός από τη δημοσιογραφία και την αρθογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά της Κύπρου και της Ελλάδας, ασχολήθηκα  με τη συγγραφή διηγημάτων και ιστοριών που αφορούν την παράδοση, που μέσα από τη διήγηση τους καταγράφεται ο τρόπος ζωής της παλαιάς εποχής και ο τρόπος διαβίωσης των ανθρώπων με όλες τις δυσκολίες της φτώχειας και της καταδυνάστευσης τους από τους Τούρκους και Άγγλους κατακτητές, καθώς και την καταγραφή της ιστορίας της γενέτειρας του Χλώρακας και ότι σχετικό με αυτήν.
Σαν οραματιστής δημοσιογράφος μέσω της διδακτικής μου αρθρογραφίας και προσπαθώντας να επιφέρω ρήξη με το κατεστημένο της υλιστικής εποχής, συνέλαβα την ιδέα να εξεγείρω τις ψυχές και το πνευματικό φρόνημα των αποχαυνωμένων από τον απότομο πλουτισμό συμπατριωτών μου, με μοναδικό όπλο την μικρή μου εφημερίδα  και τη γραφή μου.
Ένα δύσκολο επιχείρημα καθώς δεν γνώριζα τίποτα επί του αντικειμένου, ούτε και από τη σύγχρονη τεχνολογία των κομπιούτερς και των ηλεκτρονικών μηχανημάτων που ήταν απαραίτητα για την έκδοση της εφημερίδας. Παρ όλα αυτά, ενέσκηψα του θέματος και με ενδιαφέρον κατόρθωσα να γνωρίσω γενικά την όλη διαδικασία και να την εφαρμόσω με επιτυχία. Έμαθα να χειρίζομαι τον υπολογιστή με τον οποίο διεκπεραίωνα όλη την εργασία από γράψιμο έως σελιδοποίηση και εκτύπωση, αλλά το κυριότερο κατόρθωσα να μπορώ γράφω τα κείμενα, τα άρθρα και τις μικρές ιστορίες μου με επιτυχία, χωρίς προηγουμένως στη ζωή μου να έχω ασχοληθεί με το γράψιμο. 
Στο χρόνο που ακολούθησε πούδασα δημοσιογραφία ένα όνειρο ζωής το οποίο κατάφερα να πραγματοποιήσω στην ηλικία των 57 ετών, αποδεικνύοντας έτσι στη πράξη την δια βίου μάθηση.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

Μεγάλη γιορτή για τα 35 χρόνια της Εταιρείας Συγγραφέων


 Μεγάλη εορταστική εκδήλωση για τα 35 χρόνια από την ίδρυσή της διοργανώνει την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016 στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα» η Εταιρεία Συγγραφέων, το σημαντικότερο σωματείο δημιουργών λόγου της χώρας.

Στην ίδια εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί η απονομή των λογοτεχνικών της βραβείων (βραβείο «Διδώ Σωτηρίου», βραβείο «Δαίδαλος», βραβείο «Γιάννη Βαρβέρη» για πρωτοεμφανιζόμενο ποιητή, βραβείο «Μένη Κουμανταρέα» για πρωτοεμφανιζόμενο μυθιστοριογράφο), η υποδοχή των νέων της μελών, καθώς και η παρουσίαση του νέου ιστότοπου (www.authors.gr), του e-book «Greek Writers Today» (εκδ. Πατάκη), του ημερολογίου 2017 «Πολλαπλές Αρχαιότητες» (εκδ. Πατάκη) και του συλλογικού τόμου με κείμενα μελών της Εταιρείας Συγγραφέων «Πάθη στη Λογοτεχνία» (εκδ. Καστανιώτη).

Τα βραβεία θα απονείμουν ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης και ο Πρόεδρος του ΟΣΔΕΛ Αντώνης Καρατζάς, η Αλίκη Βαρβέρη και ο Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων Γιώργος Χουλιάρας.

Χαιρετισμούς θα απευθύνουν ο πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων Δημήτρης Καλοκύρης και οι πρώην πρόεδροι Θανάσης Βαλτινός, Βασίλης Βασιλικός και Αλέξης Ζήρας.

Για τις νέες εκδόσεις της Εταιρείας Συγγραφέων «Greek Writers Today» (e-book), και «Πολλαπλές Αρχαιότητες» (Ημερολόγιο 2017), και τα δύο από τις εκδόσεις Πατάκη, θα μιλήσει η εκδότρια Άννα Πατάκη, και για τον συλλογικό τόμο «Πάθη στη Λογοτεχνία» (εκδ. Καστανιώτη) θα μιλήσει ο υπεύθυνος ελληνικής λογοτεχνίας των εκδόσεων Καστανιώτη Δημήτρης Ποσάντζης και η επιμελήτρια του τόμου Ηρώ Νικοπο?λου.

Για τον Ζήση Σαρίκα θα μιλήσει ο καθηγητής Φιλοσοφίας στο ΑΠΘ και συγγραφέας Βασίλης Κάλφας, και για τον Κωνσταντίνο Σπ. Στάικο ο ακαδημαϊκός, ομότιμος καθηγητής και επίτιμο μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων Άγγελος Δεληβορριάς.
Η εκδήλωση θα πλαισιώνεται από ζωντανή μουσική, και στο τέλος θα παρατεθεί κοκτέιλ.

Χορηγοί της Εταιρείας Συγγραφέων είναι ο ΟΣΔΕΛ, τα Ιδρύματα Κώστα & Ελένης Ουράνη και Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, τα Ελληνικά Πετρέλαια. Την αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου «Μελίνα» παραχώρησε ευγενικά ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.


Τετάρτη 16 Νοεμβρίου, ώρα 19:30
Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα»
Ηρακλειδών 66 & Θεσσαλονίκης Θησείο, Τ.Κ. 11851,
Στάση Μετρό «Κεραμεικός», τηλέφωνο: 210-3452150

ΝΟΥ-ΤΟΠΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ, ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ του ΝΑΣΟΥ ΚΑΤΣΩΧΗ - Παρουσίαση βιβλίου

ΝΟΥ-ΤΟΠΙΑ // ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ, ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

 Κυκλοφόρησε και είναι διαθέσιμο από τα μεγάλα βιβλιοπωλεία (Πολιτεία, Ιανό, Πρωτοπορία, Ευριπίδη,Libro) το νέο βιβλίο του Νάσου Κατσώχη που περιέχει τοχασμούς του συγγραφέα πάνω σε διαχρονικά ζητήματα της ανθρώπινης ''κατάστασης'' και ψυχολογίας.

Ένα βιβλίο που στοχεύει να αναδείξει αλήθειες και να αποδομήσει στερεότυπα σκέψης που δυστυχώς μας ακολουθούν συχνά.

Παρουσίαση

Η ζωή μας είναι γεμάτη από σύμβολα και συμβολισμούς. Γεμάτη από μύθους, μυθοποιήσεις, αλλά και ερμηνείες μας για τα "πράγματα": ατομικές ή συλλογικές. Παρομοίως, διαμορφώνουμε επίσης στάσεις απέναντι στον χρόνο που "κυλά'". Και ακόμη, ακολουθούμε προβεβλημένα πρόσωπα και έχουμε την ανάγκη της καθοδήγησης από έναν ηγέτη. Όλα αυτά είναι "πολύ ανθρώπινα" ασφαλώς. Είναι όμως πάντα ορθολογικά; Και πώς συνδέονται μεταξύ τους;
Σε τέτοια ερωτήματα επιχειρεί, στοχαστικά, να απαντήσει το παρόν βιβλίο, θίγοντας έννοιες όπως 'υστεροφημία', 'παρελθοντικές υποθέσεις', 'θεωρίες συνωμοσίας', 'φαντασία' κ.ά. Σχετικά, παρατίθενται και παραδείγματα από πρόσωπα και γεγονότα: ο Μπετόβεν, ο Σαρτρ, ο Κων. Καραμανλής, ο Α. Παπανδρέου, ο Μαραντόνα, αλλά και ο Εμφύλιος, το Πολυτεχνείο, το Ολοκαύτωμα, οι "Δίδυμοι Πύργοι', μεταξύ άλλων, πλαισιώνουν τα κείμενα. Το 'νου Τοπία' στοχεύει και να αναδείξει εσφαλμένα στερεότυπα που "συνοδεύουν" διάφορες ερμηνείες μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Σε μια ελεύθερη και επιλεκτική περιπλάνηση που επιχειρώ, εκθέτω στοχαστικά κείμενά μου που αφορούν αφενός την ανθρώπινη αντίληψη και αφετέρου την ανθρώπινη δημιουργία ή δράση. Κάπως πιο συγκεκριμένα, πώς αντιλαμβανόμαστε, κατανοούμε και επεξεργαζόμαστε τα "πράγματα", από τη στιγμή που ο νους μας παίρνει τη σκυτάλη από τις αισθήσεις. Αλλά και το πώς επηρεαζόμαστε από αυτά. [...] (Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Κεφάλαιο 1: Αναζητώντας (τη γνώση και την αλήθεια)
Ιδέες και θεωρία: η συγκίνηση του βάθους
Ο μοναδικός "κόσμος" του Jean-Paul-Sartre
Θεωρία και πράξη: οι δυο "ταχύτητες"...
Στη σκιά του "συνοδοιπόρου"...
Η "αλήθεια" και οι "συνοδοιπόροι" της...
Η περίφημη "δήλωση" του Κίσινγκερ...
Πέρα από την αλήθεια: μόρφωση και καλλιέργεια
Κεφάλαιο 2: Επενδύοντας" συμβολικά
Τα "μνημεία" του νου
"Γκρεμίζοντας" τα σύμβολα...
Συμβολισμοί
Ο βαθύτερος συμβολισμός των γεγονότων του Πολυτεχνείου...
Συμβολική κυριαρχία Στη "δίνη" των συμβολισμών...
Κεφάλαιο 3: Μυθο(ν) ποιώντας (με τις ποικίλες σημασίες της λέξης 'μύθος')
Ο μύθος ως αφήγηση ή ιστορία: γλωσσικές ανασφάλειες
Απέναντι σε ό,τι περιβάλλεται από μύθο
Η υστεροφημία των προσώπων που περιβάλλονται από μύθο
Η υποστολή (;) της σημαίας
Τα "μυθικά" πρόσωπα μέσα από τις τις αντιθέσεις τους
Ο "Τιτάνας" της μουσικής
Κεφάλαιο 4: Ερμηνεύοντας (τα γεγονότα)
Οι θεατές-πρωταγωνιστές
Η πρώτη επεισοδιακή μουσική "παράσταση" της ιστορίας...
"Στοιχειώνοντας" το νου
Το "γκολ-φάντασμα"
Η "σκιά" του ηττημένου...
Ο Εμφύλιος που στοίχειωσε έναν ολόκληρο "χώρο"...
Θεωρίες συνωμοσίας
Οι αρνητές του Ολοκαυτώματος
Οι δύο όψεις της φαντασίας
Κεφάλαιο 5: Τροποποιώντας ή αναπαράγοντας (μέσα στον χρόνο τις κρίσεις μας)
Η γοητεία της επανάληψης
Οι άνθρωποι απέναντι στον χρόνο: εξιδανίκευση ή αποκαθήλωση
Οι άνθρωποι απέναντι στα γεγονότα: το "ξεθώριασμα" μέσα στον χρόνο
Οι άνθρωποι απέναντι στις δικές τους πράξεις: εκ των υστέρων...
Κεφάλαιο 6: Ακολουθώντας (τους πρωταγωνιστές)
Δίπολα
"ο ελληνικός μεταπολιτευτικός διπολισμός"
Η υπέρβαση του ενός
Ο "ένας" και οι "άλλοι"...
Κεφάλαιο 7: "Χρωματίζοντας" (με συναισθήματα)
Συναίσθημα vs Λογική: μία άδικη "διχοτόμηση"
Προσδοκίες: το "βάθρο" των συναισθημάτων
Συναισθήματα: η άλλη μισή αλήθεια
Οι συγκινήσεις και η "μαγεία" του παιδικού νου...
Ελπίδα και φόβος: η προαιώνια σύγκρουση
Ο "κομμουνιστικός κρημνός"...
Η "χίμαιρα" της ευτυχίας
Η μεταμόρφωση του ασήμαντου σε αντικείμενο αγάπης
Μον-αξια
Κεφάλαιο 8: Ανθρώπινη δράση και δημιουργία - επιλεκτικά -
Προετοιμασία για δράση
Η ύστατη προσπάθεια
Ενώπιος...εμποδίω
Αντιμέτωπος με τον εαυτό του...
Έμπνευση: η ζωτική ορμή του νου
Αλλάζοντας κατεύθυνση
Κατακλείδα: ασφάλεια και κυριαρχία
Επίλογος: διαρκείς ανθρώπινες τάσεις
Παράρτημα-Κείμενα δημοσιευμένα στην Ιστοσελίδα Πολιτισμού 24 Γράμματα
Για τα Social Media
Για τη χρήση της γλώσσας από τους νέους ανθρώπους
Ποδόσφαιρο και πόλεμος: γλωσσικός παραλληλισμός
Για την έννοια του ανταγωνισμού και της βράβευσης στην Τέχνη

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016

Οι αρχαίες ελληνικές τραγωδίες στο διαδίκτυο από 24grammata.com

  Πηγή:
αλκηστη 24γραμματαr 
Τα έργα των τριών Μεγάλων Τραγικών Ποιητών
Οι αρχαίες ελληνικές τραγωδίες στο διαδίκτυο
(πλήρες κείμενο, πρωτότυπο, νέα ελληνική και αγγλική γλώσσα)
με ένα απλό κλικ
Το ηλεκτρονικό περιοδικό 24grammata.com με ιδιαίτερη ικανοποίηση σας παρουσιάζει ένα μοναδικό έργο προβολής του ελληνικού πολιτισμού.
Οι συνεργάτες του 24grammata.com  σε συνεργασία με το Φιλολογικό Φροντιστήριο “Γιώργος Δαμιανός” για πρώτη φορά, παγκοσμίως, συγκέντρωσαν όλες τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, πλήρες κείμενο, στο πρωτότυπο, στη νέα ελληνική και στην αγγλική γλώσσα.
 
Αναζητώντας τις πνευματικές ρίζες κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου σε τούτο τον πλανήτη, δουλέψαμε με την ελπίδα ότι τούτη η σελίδα θα καταλήξει στα χέρια ανθρώπων που θέλουν να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο.

The ancients, greek tragedies on the net, completely for free. The plays of the three, great, tragic poets. (full text in prototype, in English and in greek.) The internet magazine 24grammata.com is proud to present a unique sample of the greek civilization. Seeking the mental roots of every human being, the members of “24grammata” have tried to offer a material which could commune the ideas for a better world. Download without any subscription, completely for free. Support our effort to promote the global, greek spirit. A source relieved from provincialism and fatalism.
Τραγική Ποίηση / Tragedy:
α.
όλα β. έργα γ. μελέτες / άρθρα δ. ξενόγλωσσα
a.
all b. original text c. studies δ. in english

Αισχύλος (525π.Χ – 456π.Χ.)
γλώσσα: αρχαία ελληνικά – μεταφορά στη νέα ελληνική

Επτά επί Θήβας εδώ
Προμηθεὺς Δεσμώτης, εδώ
Ευμενίδες, εδώ

Aeschylus (525BC – 456BC)
original language (anc. greek) – trad. in English

Agamemnon here
The oresteia
Eumenides, here
Agamemnon, here
Choephoroi (Libation Bearers) here

Σοφοκλής (497/6π.Χ.- 406 π.Χ.
γλώσσα: αρχαία ελληνικά – μεταφορά στη νέα ελληνική

Αίας, εδώ
Οιδίπους Τύραννος, εδώ
Τραχίνιαι, εδώ
Αντιγόνη (μονόλογοι), εδώ
Αντιγόνη, στη γλώσσα των ελληνοφώνων της Κάτω Ιταλίας εδώ

Sophocles (497/6 BC – 406/5 BC)
original language (anc. greek) – trad. in English

Antigone, introduction, translation, and notes by Marianne McDonald, here
Antigone, translation by Ian Johnston of Malaspina here
Filoctetes here

ριπίδης (485 π.Χ. – 406 π.Χ.)
γλώσσα: αρχαία ελληνικά – μεταφορά στη νέα ελληνική

Μήδεια, εδώ
Εκάβη, εδώ
Τρωάδες, εδώ
Ιφιγένεια η εν Ταύροις, εδώ
Άλκηστις, εδώ
Ιππόλυτος, εδώ
Ανδρομάχη, εδώ
Βάκχαι (διαλογικά μέρη) εδώ

Euripides (485 BC. – 406 BC.)
original language (anc. greek) – trad. in English

Iphigenia at Aulis , here
Alcestis here
Andromache here
Hippolitus here
Trojan women here
Bacche, here
Iphigenia at Aulis, here
Phesus, here
Hecuba, here
The daughtrus of troy, here
Helen, here
πηγή: 24grammata.com

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

«Ερωτευμένο σύννεφο» του Ναζίμ Χικμέτ. Διαβάστε εδώ δωρεάν


 Σ’ αυτό το βιβλιαράκι διασκεύασα μερικά παραμύθια που συγκέντρωσαν ο μεγάλος Tούρκος λαογράφος Μπορατάβ και οι μαθητές του. Θεώρησα απαραίτητη αυτή τη διασκευή, διότι νομίζω ότι μ’ αυτόν τον τρόπο δίνουν μια πιο σωστή απάντηση στα προβλήματα του καιρού μας. Χωρίς να μιμούμαι την τεχνική γραφή των παραμυθιών, αλλά επωφελούμενος απ’ αυτή, επιχείρησα να γράψω κι εγώ μερικά. Δεν ξέρω αν θα σας αρέσουν, σίγουρα όμως θα σας ευχαριστήσουν εκείνα που μάζεψε ο Μπορατόβ. Όμως τα παραμύθια είναι προτιμότερο να τ’ ακούς παρά να τα διαβάζεις. Ας αρχίσουμε λοιπόν: Μια φορά και έναν καιρό…”
 Ναζίμ Χικμέτ
 

Με το «Ερωτευμένο σύννεφο», ο Ναζίμ Χικμέτ παρουσιάζεται μπροστά στον αναγνώστη του από μιαν άλλη πλευρά: σαν συγγραφέας παιδικού βιβλίου, παραμυθιού. Το ατοιχείο αυτό έρχεται για να επιβεβαιώσει τη μεγάλη αλήθεια: ότι ο Ναζίμ Χικμέτ είναι ένας μεγαλόπνοος, συμπαντικός, πνευματικός δημιουργός. Κι ότι, ακόμα, με την ίδια λεπταίσθητη λυρική φλέβα που θα μας δώσει το ποίημά του, μ’ αυτή την ίδια διάθεση θα ξετυλίξει και τον πεζό του λόγο και, πάρα πέρα, σε φυσική προέκταση, το παραμύθι του, όπου ο μεγάλος τούρκος ρεαλιστής παρουσιάζεται σε αρμονική σύζευξη με την πλούσια λαϊκή θυμοσοφία, και γενικότερα με την πλούσια λαογραφία του γειτονικού λαού.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1911 ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (ΑΛΕΠΟΥΔΕΛΗΣ)

Φωτογραφία της Mary Iliades-Lagou.

 Ο Οδυσσέας Ελύτης υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές μας, που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979. Αποτέλεσε ένα από τα επίλεκτα μέλη της λεγόμενης «γενιάς του τριάντα» στον χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν ο μικρότερος από τα έξι παιδιά του Λέσβιου επιχειρηματία Παναγιώτη Αλεπουδέλη και της συμπατριώτισσάς του Μαρίας Βρανά. Ο πατέρας του εγκαταστάθηκε το 1895 στο Ηράκλειο, όπου ίδρυσε εργοστάσιο σαπωνοποιίας και πυρηνελουργίας, και δύο χρόνια αργότερα παντρεύτηκε τη μητέρα του.
Με την έκρηξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, ο Παναγιώτης Αλεπουδέλης μεταφέρει την επιχειρηματική του δραστηριότητα στην Αθήνα και εγκαθίσταται με την οικογένειά του στην οδό Σόλωνος 98α. Σε ηλικία έξι ετών ο Οδυσσέας εγγράφεται στο ιδιωτικό Λύκειο Μακρή, που βρισκόταν τότε στην οδό Ιπποκράτους. Το 1918 πεθαίνει η μεγαλύτερη αδελφή του Μυρσίνη, σε μόλις ηλικία 20 ετών. Το 1923, ένα έτος μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, η οικογένεια Αλεπουδέλη ταξιδεύει στο εξωτερικό (Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Γιουγκοσλαβία). Το 1924 θα γνωρίσει στη Λωζάνη τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που αποτελούσε το πολιτικό ίνδαλμα της οικογένειάς του.
Το φθινόπωρο του 1924 μετεγγράφεται στο Γ' Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών και τον επόμενο χρόνο χάνει τον πατέρα του. Σ’ αυτή την περίοδο των μαθητικών του χρόνων εκδηλώνονται τα πρώτα πνευματικά του ενδιαφέροντα. Συνεργάζεται με το περιοδικό Διάπλασις των Παίδων, διαβάζει ελληνική και γαλλική λογοτεχνία και το 1927 έρχεται σε επαφή με την ποίηση του Καβάφη. Το 1928 παίρνει το απολυτήριο του τότε Γυμνασίου και γνωρίζει την ποίηση του Κώστα Καρυωτάκη. Όλα αυτά τα χρόνια ο Οδυσσέας επισκεπτόταν σχεδόν κάθε καλοκαίρι κάποιο από τα νησιά του Αιγαίου, γεγονός που θα επηρεάσει το λυρικό υπόστρωμα της ποίησής του.
Το 1929 αποτελεί καθοριστικό έτος για την ποιητική του διαδρομή. Ανακαλύπτει τον σουρεαλισμό και διαβάζει Λόρκα και Ελιάρ. Γράφει τα πρώτα του ποιήματα και τα στέλνει με ψευδώνυμο σε περιοδικά. Το 1930 εγγράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και η οικογένειά του μετακομίζει στην οδό Μοσχονησίων 146 (Πλατεία Αμερικής). Το 1933 γίνεται μέλος της Ιδεοκρατικής Φιλοσοφικής Ομάδας του Πανεπιστημίου και συμμετέχει σε εκδηλώσεις και συζητήσεις με τους Ιωάννη Συκουτρή, Ιωάννη Θεοδωρακόπουλο, Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Κωνσταντίνο Τσάτσο.
Το 1935 θα γνωρίσει τον ποιητή και ψυχαναλυτή Ανδρέα Εμπειρίκο, που θα επηρεάσει καθοριστικά την ποίησή του, όπως και τη λαϊκή ζωγραφική του Θεόφιλου, η οποία θα ασκήσει σημαντική επίδραση στον εικονιστικό προσανατολισμό της ποίησής του. Τον ίδιο χρόνο, ο φίλος και ομότεχνός του Γιώργος Σαραντάρης τον φέρνει σε επαφή με τη λογοτεχνική συντροφιά, που εξέδιδε το πρωτοποριακό περιοδικό Νέα Γράμματα. Την αποτελούσαν, μεταξύ άλλων, οι Γιώργος Σεφέρης, Γιώργος Θεοτοκάς, Γιώργος Κατσίμπαλης και Ανδρέας Καραντώνης. Στα Νέα Γράμματα θα δημοσιευτεί το πρώτο του δόκιμο ποίημα με τίτλο Του Αγαίου, με την υπογραφή: Ελύτης.
Το 1936 γνωρίζεται με τον ποιητή Νίκο Γκάτσο και από τότε θα τους συνδέσει μια μακρόχρονη και στενή φιλία. Στην παρέα τους εντάσσονται οι ζωγράφοι Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας και Γιάννης Μόραλης, καθώς και ο ποιητής Νίκος Καρύδης, δημιουργός του εκδοτικού οίκου Ίκαρος, ο οποίος θα εκδώσει τα περισσότερα από τα βιβλία του Ελύτη. Τον ίδιο χρόνο θα διακόψει τις σπουδές του στη Νομική και θα στρατευθεί. Θα απολυθεί ως έφεδρος αξιωματικός το 1938.
Τον Δεκέμβριο του 1939, όταν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ξεσπάσει, θα εκδώσει σε 300 αντίτυπα την πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο Προσανατολισμοί, μια φωτεινή αχτίδα μέσα «στη συννεφιά του κόσμου». Το 1940 η οικογένεια Αλεπουδέλη μετακομίζει στην οδό Ιθάκης 31 και την ίδια χρονιά ο Σάμουελ Μπο-Μποβί μεταφράζει τα πρώτα ποιήματα του Ελύτη στα γαλλικά.
Με την έκρηξη του ελληνοϊταλικού πολέμου (28 Οκτωβρίου 1940) επιστρατεύεται ως ανθυπολοχαγός και ο παγωμένος χειμώνας του '40, τον βρίσκει στην πρώτη γραμμή του πυρός. Στις 13 Δεκεμβρίου 1940 προωθείται με το λόχο του εντός του αλβανικού εδάφους. Στις αρχές του 1941 παθαίνει κοιλιακό τύφο και μεταφέρεται ετοιμοθάνατος στο νοσοκομείο των Ιωαννίνων. Γλυτώνει τον θάνατο ως εκ θαύματος και μεταφέρεται στην Αθήνα. Η μακριά του ανάρρωση συμπίπτει με την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα και την επακολουθήσασα Κατοχή.
Το 1943 κυκλοφορεί τη δεύτερη ποιητική του συλλογή Ήλιος ο Πρώτος μαζί με τις παραλλαγές πάνω σε μιαν αχτίδα, μια αλληγορική αντίσταση μέσα στην Κατοχή, καμουφλαρισμένη σε μια υπερρεαλιστική φόρμα, όπως η Αμοργός του Γκάτσου και ο Μπολιβάρ του Εγγονόπουλου, που κυκλοφορούν την ίδια χρονιά.
Το 1945 συνεργάζεται με το υπερρεαλιστικό περιοδικό Τετράδιο. Δημοσιεύει μεταφράσεις ποιημάτων του Λόρκα κι ένα δικό του έργο, την ελεγεία Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας. Την ίδια χρονιά, με εισήγηση του Γιώργου Σεφέρη, τοποθετείται διευθυντής προγράμματος του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ), θέση από την οποία παραιτείται μετά από λίγο. Την περίοδο αυτή ασχολείται με τη ζωγραφική, που ήταν μια παλιά του απασχόληση, συμπληρωματική της ποίησης του.
Το 1948 φεύγει από την Ελλάδα, που δοκιμάζεται από τον Εμφύλιο Πόλεμο, για την Ελβετία και από εκεί στο Παρίσι, όπου εγκαθίσταται. Εκεί γνωρίζεται με την πρωτοπορία της γαλλικής διανόησης (Μπρετόν, Ελιάρ, Τζαρά, Καμί) και έρχεται σε επαφή με εικαστικούς καλλιτέχνες, όπως οι Πικάσο, Ματίς, Σαγκάλ και Τζιακομέτι. Το 1950 επισκέπτεται την Ισπανία και στο τέλος του ίδιου χρόνου εγκαθίσταται στο Λονδίνο, όπου συνεργάζεται με το BBC.
Το 1952 επιστρέφει στην Ελλάδα και τον επόμενο χρόνο επανακάμπτει στο ΕΙΡ ως διευθυντής προγράμματος, θέση που θα κρατήσει για ένα μονάχα χρόνο. Το 1959 κυκλοφορεί το Άξιον Εστί, μια κορυφαία στιγμή της ελληνικής λογοτεχνίας. Ο ποιητής καταδύεται στις ρίζες του ελληνικού μύθου και αντλεί υλικό και μορφές, εικόνες και ήχους, επιτυγχάνοντας μια δραματική σύνθεση, στην οποία το λυρικό «εγώ» ταυτίζεται με το επικό «εμείς» και η σύγχρονη γραφή συνδυάζεται με μια περιουσία, αρχαία βυζαντινή και νεώτερη. Το έργο αυτό του Ελύτη θα γνωρίσει πλατιά αναγνώριση και θα γίνει «κτήμα του Λαού», όταν θα μελοποιηθεί από τον Μίκη Θεοδωράκη το 1964.
Το 1967 το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου τον βρίσκει να μεταφράζει αποσπάσματα της Σαπφούς, στη νέα του κατοικία επί της οδού Σκουφά 23. Το 1969 φεύγει για δεύτερη φορά από την Ελλάδα και εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου θα παραμείνει έως το 1971, οπότε επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα. Μετά την πτώση της δικτατορίας, διορίζεται πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ε.Ι.Ρ.Τ. και μέλος για δεύτερη φορά του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου (1974 - 1977). Παρά την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας να συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο των βουλευτών Επικρατείας, ο Ελύτης αρνείται, παραμένοντας πιστός στην αρχή του να μην αναμιγνύεται ενεργά στην πολιτική πρακτική. Το 1977 αρνείται, επίσης, την αναγόρευσή του ως Ακαδημαϊκού.
Το 1979 έρχεται η μεγάλη στιγμή για τον ποιητή. Στις 18 Οκτωβρίου η Σουηδική Ακαδημία ανακοινώνει ότι θα του απονεμηθεί το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας «για την ποίησή του, που με βάθρο την ελληνική παράδοση περιγράφει με αισθητική δύναμη και υψηλή πνευματική διακριτικότητα, τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για την ελευθερία και τη δημιουργία». Στην ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας επισημαίνεται ότι το Άξιον Εστί αποτελεί ένα από τα αριστουργήματα της ποίησης του 20ου αιώνα. Ο Ελύτης παρέστη στην καθιερωμένη τελετή απονομής στις 10 Δεκεμβρίου 1979 στη Στοκχόλμη, παραλαμβάνοντας το βραβείο από τον βασιλιά της Σουηδίας Κάρολο Γουσταύο και γνωρίζοντας παγκόσμια δημοσιότητα.
Τα επόμενα χρόνια θα είναι αρκούντως δημιουργικά για τον Ελύτη, με σημαντικές εκδόσεις έργων του στην ποίηση, το δοκίμιο και τη μετάφραση. Οι διακρίσεις και οι τιμές για το έργο του, εντός και εκτός της Ελλάδας, θα συνεχιστούν και θα ενταθούν. Ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης θα φύγει από τη ζωή στις 18 Μαρτίου 1996, σε ηλικία 85 ετών.
Ο Οδυσσέας Ελύτης αποτέλεσε έναν από τους τελευταίους εκπροσώπους της λογοτεχνικής γενιάς του τριάντα, ένα από τα χαρακτηριστικά της οποίας υπήρξε το ιδεολογικό δίλημμα ανάμεσα στην ελληνική παράδοση και τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό. Ο ίδιος ο Ελύτης χαρακτήριζε τη δική του θέση στη γενιά αυτή ως παράξενη, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «από το ένα μέρος ήμουνα ο στερνός μιας γενιάς, που έσκυβε στις πηγές μιας ελληνικότητας, κι απ' την άλλη ήμουν ο πρώτος μιας άλλης που δέχονταν τις επαναστατικές θεωρίες ενός μοντέρνου κινήματος».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ:



Φωτογραφία της Mary Iliades-Lagou.

"Lapis lazuli -η πέτρα που λείπει" - Μυθιστόρημα της Σοφίας Δημοπούλου - Πύρζα


Η Μάρω και η Κλαίρη, δυο γυναίκες που έζησαν σε διαφορετικές εποχές, φτάνουν στα όρια του εαυτού τους μέσα από αντίστοιχες εξωσυζυγικές σχέσεις.

Δυο γυναίκες, δυο ιστορίες, δυο διαφορετικές εποχές, συνδέονται με ένα μεταβατικό αντικείμενο, ένα βραχιόλι που ταξιδεύει στο χρόνο με μια έλλειψη: μια πέτρα που του λείπει, το lapis lazouli (λάπις λάζουλι).

Το ερωτικό παιχνίδι, το πάθος, η συζυγική πίστη μεταβάλλονται ανάλογα με το χρονικό πλαίσιο της κάθε εποχής και τα πρόσωπα που περιβάλλουν τις δυο γυναίκες. Φιλίες που δοκιμάζονται, σχέσεις που κλυδωνίζονται. Άλλες μένουν σταθερές, ακλόνητες, άλλες σαρώνονται και διαλύονται με τραγικό τρόπο. Δυο ιστορίες ίδιες στο βάθος, με διαφορετική όμως εξέλιξη ανάλογα με την εποχή που διαδραματίζονται. Πόσο η εποχή και οι αντιλήψεις της επηρεάζουν την εξέλιξη της κάθε ιστορίας; Πόσο οι άνθρωποι αλλάζουν με τον καιρό;

Η Μάρω μεταβιβάζει στην εγγονή της την Κλαίρη, όχι μόνο τα γονίδιά της, αλλά και τη συναισθηματική της «μοίρα» μέσω του βραχιολιού που της χαρίζει. Η αντικατάσταση της χαμένης του πέτρας θα σημάνει και το κλείσιμο του κύκλου της ιστορίας των δυο γυναικών.

Η Σοφία Δημοπούλου‐Πύρζα παραδίδει στο αναγνωστικό κοινό ένα μυθιστόρημα για τη φιλία, τον έρωτα και τη συγχώρεση. Ένα βιβλίο για τις απώλειες και για ό,τι αξίζει στη ζωή να κρατηθεί για πάντα.

Μυθιστόρημα που δεν περιέχει το… γράμμα Ε


 

Το 1939 ο Αμερικανός συγγραφέας Ernest Vincent Wright εξέδωσε το μυθιστόρημα «Gadsby», με έκταση 50.110 λέξεις και 258 σελίδες, χωρίς να χρησιμοποιήσει καθόλου το γράμμα Ε, που είναι το πιο διαδεδομένο στα Aγγλικά. Λένε μάλιστα ότι είχε βγάλει από τη γραφομηχανή του το καπάκι του πλήκτρου Ε για να διευκολυνθεί στο γράψιμο! Το έργο γράφτηκε μέσα σε 165 μέρες και αποτελεί ένα είδος «λιπογράμματος», που στη φιλολογική ορολογία δηλώνει «το κείμενο από το οποίο απουσιάζει εντελώς ένα συγκεκριμένο γράμμα της αλφαβήτου».

Aυτός ο τρόπος γραφής έχει τις ρίζες του στην προσπάθεια πολλών συγγραφέων να ασχοληθούν με κάτι δύσκολο και αφύσικο, πέρα από τη συγγραφή ενός έργου, που έτσι κι αλλιώς αποτελεί μια «επίπονη» διαδικασία. Το σημαντικότερο πρόβλημα σε αυτό τον τρόπο γραφής είναι το γεγονός ότι ο συγγραφέας πρέπει να επινοεί λέξεις, να αντικαθιστά τις συνηθισμένες με άλλες, να χρησιμοποιεί περιφραστικές σημασίες λέξεων κ.λπ. Παρόλα αυτά το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό!

Για του λόγου το αληθές σάς παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα: «If youth, throughout all history, had had a champion to stand up for it; to show a doubting world that a child can think; and, possibly, do it practically; you wouldn’t constantly run across folks today who claim that “a child don’t know anything»…

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΝΙΑ" ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΔΩ ΔΩΡΕΑΝ


Περιεχόμενα:
- Δημήτρης Αργασταράς, ''The Shadow, ο εκδικητής του εγκλήματος''. Το θρυλικό pulp περιοδικό που μεσουράνησε στην Αμερική του μεσοπολέμου και ο δημοφιλής ήρωάς του.
- Δημήτρης Σιάββας, ''Βαμπίρ, η πραγματικότητα μέσα από το μύθο''. Από τις αρχαίες παραδόσεις και τις λαικές δοξασίες, στους ήρωες της κλασικής λογοτεχνίας, παρακολουθούμε την αιμοδιψή πορεία των απέθαντων πλασμάτων.
- Κιμμέριος, ''Ο λόγιος και τα φαντάσματα''. Ένα άρθρο για τις ιστορίες φαντασμάτων του σπουδαίου συγγραφέα του φανταστικού M.R. James.
-Σπύρος Σάμψωνας & Βίκυ Παπαζώη, ''Dragons in fantasy''. Τα πάντα για τους δράκους, από την μυθολογία, στην επική φαντασία. Αρχαία Ελλάδα, Ρώμη, Κίνα, Ευρώπη (κέλτικη και σκανδιναβική μυθολογία). Οι δράκοι και ο Tolkien.
-Γιώργος Ματσαγγούρας, ''Seventh son of the seventh son'' (μέρος 2). Το θρυλικό άλμπουμ των Iron Maiden, το υπόβαθρο της στιχουργικής του συγκροτήματος και των εικαστικών συνθέσεων που συνοδεύουν την κυκλοφορία του. Η περιπέτεια στην καταβύθιση των επιρροών του Heavy Metal συνεχίζεται...
- Σταμάτης Μαμούτος, ''Προς ένα νέο Ρομαντισμό. Η απάντηση στην πρόκληση του Μεταμοντερνισμού''. Η γέννηση, τα χρακτηριστικά και η εκδίπλωση της επιρροής του Μεταμοντερνισμού. Ποιά μπορεί να είναι μία νέα Ρομαντική απάντηση και προοπτική...

- Guardian Lord, ''Mysticum of the Grand Magus''. Η μόνιμη στήλη του επικού φρουρού της μεταλλικής μουσικής και της φαντασίας. Σε αυτό το τεύχος : το ''The Warlord'' του Mike Grell, και οι θρυλικοί Manowar.

Διαβάστε  τα άρθρα του 8ου τεύχους εδώ:

  • Περιεχόμενα 7ου ΤεύχουςΠεριεχόμενα 6ου Τεύχους, Περιεχόμενα 5ου Τεύχους, Περιεχόμενα 4ου Τεύχους, Περιεχόμενα 3ου Τεύχους, Περιεχόμενα 2oυΤεύχους, Περιεχόμενα 1ου Τεύχους
  • "ΝΟΤΙΑΣ" NΕΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ


    Κυκλοφορεί η δεύτερη ποιητική συλλογή της Μαρίνας Αποστόλου από τις εκδόσεις Οσελότος με τίτλο ''Νοτιάς''. 40 νέα ποιήματα με θέμα τη σύγχρονη ζωή, την Αθήνα, τον έρωτα, την προτροπή για δράση.
    Ιστολόγιο της ποιήτριας:
    www.logotexnikosteki.blogspot.com

    ΝΙΚΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ: Ο λογοτέχνης που αγαπήθηκε από το κοινό

    Αποτέλεσμα εικόνας για νικος θεμελης

    Ο συγγραφέας που ανανέωσε το ιστορικό μυθιστόρημα.
     
    Γιατί ο Νίκος Θέµελης διαβάστηκε τόσο πολύ; Τι ήταν εκείνο που έκανε τα βιβλία του να σκαρφαλώσουν από την πρώτη του εµφάνιση, το 1998, στην κορυφή της κυκλοφορίας και να παραµείνουν εκεί ως και την έκδοση του τελευταίου του µυθιστορήµατος, το οποίο είδε το φως της δηµοσιότητας τον περυσινό Οκτώβριο; Πώς κατόρθωσε ένας συγγραφέας που βγήκε στη λογοτεχνική σκηνή σε ηλικία 51 ετών να διατρέξει µέσα σε λιγότερο από µία δεκαπενταετία µια τόσο πυκνή διαδροµή (επτά µυθιστορήµατα σε δώδεκα χρόνια) και να µεταβληθεί σε κεφάλαιο της ελληνικής πεζογραφίας µολονότι η κριτική δεν αγκάλιασε ευθύς εξαρχής τη δουλειά του και δεν την παρακολούθησε µε ξεχωριστή θέρµη ούτε κατά την εξέλιξή της;

    Παραµένοντας στην τριλογία της Αναζήτησης (1998), της Ανατροπής (2000) και της Αναλαµπής (2002), που σηµάδεψε το έργο του, θα έλεγα ότι δύο στοι χεία τα οποία έπαιξαν αναµφισβήτητο ρόλο στην επιτυχία του Θέµελη είναι η µυθοπλαστική του ευχέρεια και η αφηγηµατική του άνεση. Με έναν πολυπρόσωπο και πολυδαίδαλο µύθο, ο οποίος δεν χάνει ποτέ τον κεντρικό του µίτο, για να καταλήξει σε σκοτεινές ή άσχετες περιοχές, όπως και µιαν αεικίνητη σκηνοθεσία, που ξέρει να βγάζει στην επιφάνεια ακανθώδεις σχέσεις και ανάγλυφους χαρακτήρες, ο Θέµελης φτιάχνει έναν µυθιστορηµατικό κόσµο ικανό να πλάσει χυµώδεις φέτες ζωής, αλλά και να απεικονίσει ορισµένες ιδιαιτέρως κρίσιµες αντιφάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης: αντιφάσεις που έχουν πρωτίστως να κάνουν µε τον αγώνα για την οικοδόµηση της ατοµικής και της συλλογικής ταυτότητας, όπως και µε τα µοιραία εµπόδια που παρεµβάλλονται στον δρόµο για την ευόδωσή του.

    Εχω παρ’ όλα αυτά την εντύπωση ότι εκείνο που λειτούργησε ως βασικός προωθητικός κινητήρας για την πεζογραφία του Θέµελη είναι οι εικόνες του ιστορικού του σύµπαντος: ένα σύµπαν που περικλείει τον οικονοµικό και κοινωνικό βίο του Ελληνισµού εντός και εκτός Ελλάδος (από τη ∆υτική Μακεδονία, τη Θεσσαλονίκη και τη Μυτιλήνη ως τη Μικρά Ασία, την Οδησσό, την Τεργέστη και την Αθήνα), όπως διαµορφώνεται, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την Αναζήτηση και την Ανατροπή, στο µεταίχµιο του 19ου και του 20ού αιώνα. Πρόκειται για ένα τοπίο όπου το εθνικό αποτελεί αναπόσπαστο µέρος του υπερεθνικού, χωρίς το υπερεθνικό να ενδύεται τα χαρακτηριστικά της κοσµοπολιτικής περιδιάβασης, αλλά και δίχως το εθνικό να αποβάλλει τα γηγενή χαρακτηριστικά του.

    Ο Θέµελης δεν κρύβει στα δύο πρώτα βιβλία της τριλογίας τη φιλοδοξία του να χτίσει ένα διαφωτιστικό µοντέλο για την εθνική ταυτότητα. Αρκεί όµως µια απλώς διαφωτισµένη εθνική ταυτότητα; Ασφαλώς και όχι. Στον περίγυρο των µυθιστορηµατικών ηρώων του Θέµελη ζουν σφιχτά δεµένες η µία µε την άλλη πλήθος εθνοτικές οµάδες µε σοβαρές διαφορές, αλλά και µε ταυτόσηµες κατευθύνσεις, που προκύπτουν από την κοινότητα του επαγγέλµατος και της ταξικής τους θέσης. Η πατρίδα πηγάζει εν προκειµένω από τον ξένο και το οικείο συνάγεται µέσα από το έτερο ή το διαφορετικό.

    Η πορεία δεν θα είναι µολοντούτο αδιατάρακτη. Προβάλλοντας στο σχήµα του ιστορικού παρελθόντος τις αναλογίες του δικού του fin de siecle, ο συγγραφέας θα προχωρήσει σε έναν δραστικό περιορισµό. Η ακατάβλητη πίστη και η συσσωρευµένη ενέργεια του Νικόλα της Μικράς Ασίας στην Αναζήτηση και του Θωµά της Οδησσού στην Ανατροπή θα αποκτήσουν στην Αναλαµπή (βρισκόµαστε πια όχι στις ελπίδες του πρώιµου αστισµού του φθίνοντος 19ου αιώνα, αλλά στον Εθνικό ∆ιχασµό και στη Μικρασιατική Καταστροφή) έναν καθαρώς αµλετικό διάδοχο: τον Στέφανο της Αθήνας, που λυγίζει κάτω από τα βαριά φτερά του διαρκούς δισταγµού και της µόνιµης µαταίωσης. Το έθνος δεν είναι τώρα ούτε η διαφορετικότητα των άλλων ούτε ο φίλεργος και φιλέρευνος εαυτός του, αλλά µια σκληρά διαψευσµένη πραγµατικότητα, που δεν µπορεί να εξωραϊστεί µε καµία αυταπάτη.

    Απαλλαγµένος από πατριδολατρικές φανφάρες, πεπεισµένος θιασώτης του ∆ιαφωτισµού, αλλά και κριτικός γνώστης των ελληνικών ορίων του, ο Θέµελης ανανέωσε την παράδοση του ιστορικού µυθιστορήµατος συνδυάζοντας τη συναρπαστική δράση, την ποικιλία των πηγών και την πολύµορφη τοπιογραφία του µε µια πικρή, πλην απολύτως στέρεη, αυτογνωσία. Ετσι επινόησε µαζί µε τη λογοτεχνία του και το κοινό του: ένα κοινό που δεν επιζητεί να καταναλώσει τυχαίες ή εξωτικές ιστορικές περιπέτειες, αλλά να νιώσει κάτι από τον ασθµατικό ρυθµό και το υπόγειο ρίγος της ζωντανής Ιστορίας.
    Χατζηβασιλείου Βαγγέλης

    Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2016

    "Κορίτσι απ' αλλού..." Διήγημα της Κωνσταντίνας Γιαννακούρα

     
    "Κορίτσι απ' αλλού..." Διήγημα της Κωνσταντίνας Γιαννακούρα

    Είναι δεκαεννιά κι ας λέει είκοσι πέντε. Το γραφείο που μου την έστειλε, τηρώντας κάποιο εμπνευσμένο επαγγελματικό πρωτόκολλο -αστεία παρατήρηση για μια χώρα σαν την Ελλάδα και... ξεκαρδιστική για το εν λόγω γραφείο - μου παρέδωσε και φωτοτυπία του διαβατηρίου της, "για να ξέρεις ποιά βάζεις σπίτι σου", όπως χαρακτηριστικά είπε ο κύριος Γαβρίλης, ο υπεύθυνος του γραφείου, ένας τύπος με βλαχαδερή προφορά κι ελαφρώς γλοιώδεις τρόπους. Υποθέτω ότι κάποτε κουράστηκε από την περιορισμένη και κοπιώδη αγροτική ζωή του χωριού του και βρέθηκε στο γραφείο της πρωτεύουσας, ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες. Η διακίνηση κι εύρεση εργασίας σε παράνομους -ίσως και μη- αλλοδαπούς πρέπει να φλάσαρε στο νου του ως ιδανική περίπτωση επαγγέλματος: δεν χρειάζεται γνώσεις, ούτε πτυχία, ούτε προϋπηρεσία, ούτε παρουσιαστικό, ούτε επικοινωνιακές ή άλλες δεξιότητες. Το μόνο που χρειάζεται είναι κάποιες σωστές διασυνδέσεις...κι ένα τηλέφωνο. Α! βεβαίως να μην ξεχάσω: και μια εμφανίσιμη αλλοδαπή, ομιλούσα στοιχειώδη ελληνικά για να εισπράττει από τους πελάτες το μερτικό του γραφείου, καθώς ο Γαβρίλης πρωτίστως δεν ασχολείται πια με τέτοια ποταπά καθήκοντα και κατά δεύτερον, δεν επιθυμεί διόλου να φαίνεται. Είναι κάτι σαν τον αόρατο άνθρωπο. Ο άνθρωπος-φωνή. Δεν θα τον δεις ποτέ! Μόνο θα τον ακούσεις στο τηλέφωνο υπερβολικά πολλές φορές μέχρι να σου βρει το κελεπούρι που γυρεύεις και που εκείνος πάντα διαθέτει, όπως ισχυρίζεται με σιγουριά.... Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: